حضور مجموعه گروه بهداشتی فیروز در اولین نمایشگاه کار استان قزوین
نمایشگاه کار استان قزوین ۱۴۰۳ – حضور مجموعه گروه بهداشتی فیروز در اولین نمایشگاه کار استان قزوین با نام صدرا با حضور شرکت های برتر
نمایشگاه کار استان قزوین ۱۴۰۳ – حضور مجموعه گروه بهداشتی فیروز در اولین نمایشگاه کار استان قزوین با نام صدرا با حضور شرکت های برتر
بیماری اوتیسم یک وضعیت پیچیدهای از رشد عصبی-رفتاری است که باعث ایجاد مشکلاتی در تعامل اجتماعی و ارتباط با دیگران میشود. افراد مبتلا به بیماری اوتیسم معمولاً الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان میدهند. در این مقاله قصد داریم توضیحاتی در مورد علائم، علل و راههای درمان این بیماری ارائه دهیم.
اوتیسم میتواند در هر سنی از کودکی تا بزرگسالی تشخیص داده شود. معمولاً علائم آن تا قبل از سه سالگی آشکار میشود. علائم اولیه ممکن است شامل عدم تماس چشمی، عدم واکنش به نام خود، الگوهای بازی تکراری و تأخیر در گفتار باشد.
علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست اما عوامل ژنتیکی و محیطی در آن نقش دارند. تحقیقات نشان میدهد اختلالاتی در قسمتهایی از مغز که مربوط به تعاملات اجتماعی و ارتباطات هستند، در اوتیسم دخیل است.
متأسفانه هنوز درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد اما درمانهایی مثل مداخلات رفتاری، آموزش والدین، دارودرمانی و آموزش مهارتهای اجتماعی میتواند به بهبود عملکرد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری اوتیسم کمک کند. تشخیص و مداخله زودهنگام بسیار مهم است.
بیماری اوتیسم یک اختلال رشد عصبی است که با درجات متفاوتی از شدت ظاهر میشود. این بیماری باعث ایجاد مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات کلامی میشود.
افراد مبتلا به اوتیسم در درک احساسات و انتقال افکار خود به دیگران مشکل دارند. آنها همچنین الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان میدهند. شدت علائم، از خفیف تا شدید، در افراد مبتلا متفاوت است،.
شیوع اوتیسم در سالهای اخیر افزایش یافته است. بر اساس آمارهای اخیر، تقریباً یک نفر از هر ۵۹ کودک در آمریکا مبتلا به اوتیسم است. تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی مناسب میتواند به بهبود عملکرد و کیفیت زندگی این افراد کمک کند.
تفاوت اصلی بین اوتیسم و اختلال کمتوجهی-بیشفعالی (ADHD) در مهارتهای اجتماعی و ارتباطی است. افراد مبتلا به ADHD معمولاً مشکلی در برقراری ارتباط چشمی، تعامل اجتماعی و درک احساسات دیگران ندارند، در حالی که این موارد در افراد مبتلا به اوتیسم به شدت دچار اختلال است.
البته افراد مبتلا به ADHD هم ممکن است مشکلاتی در تمرکز و آرامش داشته باشند که ظاهراً شبیه به علائم اوتیسم به نظر میرسد. با این حال، ADHD جزئی از طیف اوتیسم نیست. گاهی اوقات یک فرد همزمان مبتلا به هر دو اختلال میتواند باشد. تشخیص دقیق توسط متخصص ضروری است.
کودکان مبتلا به اوتیسم در برخی جنبههای رشدی و اجتماعی با همسالان خود تفاوت دارند. این کودکان معمولاً در برقراری ارتباط چشمی، بازی مشترک و تعامل با کودکان دیگر مشکل دارند. آنها تمایل کمتری به بازی گروهی دارند و الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان میدهند.کودکان اوتیسمی ممکن است در برخی مهارتهای زبانی و اجتماعی عقبتر از همسالان خود باشند. با این حال، با تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی مناسب، میتوان به بهبود مهارتهای ارتباطی و کیفیت زندگی این کودکان کمک کرد.
ویژگیها و رفتارهای متفاوت کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم:
با این حال، شدت و نوع علائم در افراد مبتلا به بیماری اوتیسم متفاوت است. تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی میتواند به بهبود وضعیت کمک کند.
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً دچار مشکلاتی در برقراری ارتباط با همسنوسالان خود هستند. اغلب نیاز دارند تا یک برنامه روزانه منظم داشته باشند تا بهبود یابند. ورزش نیز میتواند به آنها کمک کند. اجرای برخی از تمرینات ورزشی میتواند به کاهش علائم و بهبود شرایط کلی کودکان مبتلا به اوتیسم منجر شود. هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت ببرد، میتواند مفید باشد. پیادهروی و دویدن در زمین بازی نیز به او کمک میکند. همچنین شنا و فعالیت در آب نیز میتواند یک فرصت خوب برای تقویت حافظه و حواس باشد. فعالیتهایی که به تقویت حواس کودکان کمک میکنند، میتوانند برای کودکانی که مشکلاتی در پردازش سیگنالهای مغزی دارند، مفید باشند.
ورزشهای برخوردی میتوانند برای کودکان اوتیسمی خوشایند نباشندُ اما میتوانید کودک را به انجام ورزشهای چالشبرانگیز و تقویتکننده تشویق کنید.
برای خانوادههایی که دارای فرزند مبتلا به اوتیسم هستند، نگرانیها و سوالاتی درباره آینده و بزرگسالی فرزندشان وجود دارد. تعداد محدودی از افراد مبتلا به اوتیسم قادر به داشتن یک زندگی و کار مستقل هستند، اما برای اکثریت آنها، اوتیسم باعث میشود که در طول زندگی خود به کمک و مداخلات مستمری نیاز داشته باشند.
شروع زودهنگام روشهای درمانی میتواند به بهبود کیفیت زندگی افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم کمک کند. گاهی اوقات به دلیل عدم توجه از سوی پزشکان و متخصصان، تشخیص اوتیسم در افراد بزرگسال دیر اتفاق میافتد. اما به خاطر داشتن این نکته مهم است که، همچنان میتوان به افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم کمک کرد و تغییرات مثبتی در زندگی آنها ایجاد کرد.
بنابراین، اگرچه به نظر میرسد که برای افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم چالشهایی وجود دارد، اما با تدابیر مناسب و پشتیبانی خانواده و متخصصان، میتوان به بهبود زندگی آنها امیدوار بود.
بر اساس ویرایش پنجم «راهنمای آماری و تشخیصی بیماری های روانی» که توسط انجمن روانشناسان آمریکایی در سال ۲۰۱۳ منتشرشده است، انواع مختلف اوتیسم عبارتند از:
دستهبندی فوق بر اساس ویژگیهای اوتیسم در افراد مختلف صورت گرفته است. تشخیص دقیق نوع اوتیسم برای انتخاب مداخلات درمانی مناسب بسیار حائز اهمیت است.
قبل از انتشار ویرایش پنجم «راهنمای آماری و تشخیصی بیماری های روانی»، افراد مبتلا به اوتیسم در یکی از چهار دسته زیر طبقهبندی میشدند:
اما در تحقیقات اخیر، تمام این دستهبندیها تحت عنوان طیف اختلال اوتیسم قرار گرفتهاند. دستهبندیهای جدید بر اساس شدت علائم و ویژگیها صورت پذیرفته است نه دستهبندیهای قبلی.
اختلال درخودماندگی یکی از انواع اختلالات طیف اوتیسم است که در گذشته شناخته شدهتر بوده است. این اختلال با مشکلاتی در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی، تعامل اجتماعی و بازیهای تخیلی در کودکان کم سن و سال مشخص میشود.
با وجود اینکه امروزه، اختلال درخودماندگی، دیگر به عنوان یک تشخیص جداگانه طبقهبندی نمیشود، اما همچنان بخشی از طیف گستردهتر اختلالات اوتیسم به حساب میآید. تشخیص و درمان زودهنگام در هر نوع اختلال طیف اوتیسم، از جمله اختلال درخودماندگی، بسیار حائز اهمیت است.
کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر ویژگیهای خاصی دارند. آنها از نظر زبانی مشکلی ندارند و معمولاً در آزمونهای هوشی نمرات بالاتر از میانگین کسب میکنند. اما مانند کودکان مبتلا به اوتیسم، در برقراری ارتباطات اجتماعی و تعامل با دیگران دچار مشکل و محدودیت هستند. آنها الگوهای رفتاری تکراری داشته و در فعالیتهای تخیلی مشکل دارند. تشخیص و مداخله زودهنگام میتواند به بهبود عملکرد اجتماعی این کودکان کمک کند.
اختلال فراگیر رشد، یک دستهبندی گسترده برای کودکان با علائم طیف اوتیسم است که در دستهبندیهای خاصتری مانند اختلال درخودماندگی یا سندرم آسپرگر قرار نمیگیرند
این کودکان الگوهای رفتاری محدود و تکراری دارند و در تعاملات اجتماعی و ارتباطات دچار مشکل هستند. اما شاید تمام ملاکهای تشخیصی برای اختلالات خاصتر را نداشته باشند.
تشخیص اختلال فراگیر رشد به متخصصان امکان میدهد تا برنامههای درمانی و آموزشی مناسبی برای بهبود عملکرد این کودکان ارائه دهند.
اختلال فروپاشی دوران کودکی یک اختلال بسیار نادر در طیف اوتیسم است. در این اختلال، کودک حداقل تا دو سالگی رشد طبیعی دارد، اما پس از آن بخش قابل توجهی از مهارتهای ارتباطی و تعاملی خود را از دست میدهد.
شواهد علمی کافی برای تایید این اختلال به عنوان یک اختلال مجزا وجود ندارد و بسیاری از متخصصان در مورد طبقهبندی آن به عنوان یک بیماری، تردید دارند. درمانهای اختلال طیف اوتیسم میتواند برای کودکان مبتلا به این اختلال نیز مفید باشد.
اوتیسم یک اختلال رشد عصبی است که معمولاً در سه سال اول زندگی آشکار میشود، هرچند گاهی علائم آن از بدو تولد وجود دارد. در برخی موارد، کودک ظاهراً تا ۱۸ الی ۳۶ ماهگی رشد طبیعی دارد و سپس ناگهان علائم اوتیسم آشکار میشود.
شیوع اوتیسم در پسران بیشتر از دختران است. این اختلال بدون توجه به نژاد، قومیت، درآمد خانواده یا سطح تحصیلات دیده میشود. علائم اولیه معمولاً شامل تأخیر در رشد زبان و مهارتهای اجتماعی است. تشخیص و مداخله زودهنگام برای بهبود کیفیت زندگی حائز اهمیت است.
انجمن روانشناسان آمریکا علائم بیماری
اوتیسم را به دو دسته تقسیم میکند:
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشکلاتی در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی دارند:
بنابراین ایجاد ارتباط با دیگران برای آنها چالشبرانگیز است.
این نمونههای تکراری در رفتار فرد مبتلا به اوتیسم دیده میشود:
بعضی از افراد مبتلا به اوتیسم دچار مشکلات شناختی هستند. با این حال، بر خلاف اغلب اختلالات شناختی که تأخیر در تمامی زمینههای رشد را نشان میدهند، اوتیسمیها گاهی مهارتهای مختلفی دارند. این افراد ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند، اما در زمینههای دیگر مانند طراحی، ساخت موسیقی، حل مسائل ریاضی یا حفظ موارد خاص، مهارتهای بسیار بالایی داشته باشند و در آزمونهای هوش غیرکلامی، هوش متوسط یا حتی بالایی داشته باشند.
تاکنون دقیقاً نمیدانیم که چه عاملی موجب ابتلا به اوتیسم می شود. بر اساس تحقیقات محققان، اوتیسم به خاطر اختلال در برخی قسمت های مغز مانند مناطقی که مسئول پردازش پیامهای حسی و گفتار هستند رخ می دهد. شواهدی هم وجود ندارد که نشان دهد محیط خانوادگی باعث ابتلا به اوتیسم می شود.
ترکیب خاص ژنها میتواند در ایجاد اوتیسم تاثیر داشته باشد زیرا اوتیسم دارای سابقه خانوادگی است. عواملی مانند سن بالای والدین هم احتمال ابتلای کودکان را افزایش می دهد. مصرف برخی از داروها و اختلالات متابولیک در دوره بارداری مادر هم می توانند ریسک ابتلا کودک به اوتیسم را افزایش دهد.
تحقیقات جدید نشان می دهد که دلایل مختلفی در بروز اوتیسم موثرند. برخی از احتمالات مرتبط با ابتلا به این اختلال عبارتند از:
برای تشخیص اوتیسم از روش های مختلفی استفاده می شود که عبارتند از:
بنابراین برای تشخیص دقیق اوتیسم از ترکیبی از روش های غربالگری رشدی، آزمایشهای ژنتیکی و ارزیابیهای رفتاری و کلامی استفاده میشود.
به توصیه انجمن پزشکان متخصص کودکان آمریکا، همه کودکان در سن ۱۸ تا ۲۴ ماهگی باید مورد آزمایش تشخیص اختلال طیف اوتیسم قرار گیرند. غربالگری می تواند در تشخیص زودهنگام اوتیسم موثر باشد. پرسشنامه M-CHAT یکی از معمول ترین ابزارهای غربالگری برای این اختلال است. این پرسشنامه، ۲۳ سوال برای والدین دارد.
پزشکان می توانند با مرور پاسخهای والدین تشخیص دهند کودک در معرض خطر ابتلا به اوتیسم است یا خیر. باید توجه داشت که غربالگری تشخیص نیست و نتیجه مثبت آن لزوما به معنای ابتلا به اوتیسم نیست.
پزشک کودک شما ممکن است ترکیبی از چندین آزمایش را برای تشخیص اوتیسم تجویز کند که عبارتند از:
این تشخیصها معمولا توسط یک تیم متخصص با حضور روانشناس کودک، کاردرمانگر و متخصصان زبان و گفتار انجام می شود تا تشخیص قطعی به دست آید.
اگرچه درمانی برای خود اختلال اوتیسم وجود ندارد، اما روشهای درمانی مختلفی میتواند علائم آن را بهبود بخشد. تشخیص زودهنگام و مداخله به موقع بسیار مفید است.
از جمله رویکردهای درمانی مورد استفاده میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
همچنین ماساژ، استفاده از پتوهای وزندار و تکنیکهای مدیتیشن میتوانند برای کنترل این عارضه مفید باشند. البته نتیجه درمان برای هر فرد متفاوت است.
برخی روشهای دیگری نیز برای مدیریت بهتر علائم اوتیسم پیشنهاد شده است که عبارتند از:
البته باید توجه داشت که تاکنون شواهد کافی مبنی بر مؤثر بودن این روشها وجود ندارد. بنابراین پیش از استفاده از درمانهای جایگزین باید مشورت کارشناسی با پزشک انجام شود.
برای افراد مبتلا به اوتیسم رژیم غذایی خاصی توصیه نشده است. با این حال برخی کارشناسان بر این باورند که تغییر در رژیم می تواند علائم رفتاری را کاهش دهد.
تاکید اصلی بر پرهیز از افزودنی های مصنوعی مانند نگهدارنده، رنگ و شیرین کننده در غذاها و میوهها، سبزیجات، مرغ، ماهی و چربیهای غیراشباع است.
نمایشگاه کار استان قزوین ۱۴۰۳ – حضور مجموعه گروه بهداشتی فیروز در اولین نمایشگاه کار استان قزوین با نام صدرا با حضور شرکت های برتر صنایع و شرکتهای تولیدی برتر کشور به گزارش روابط عمومی گروه بهداشتی فیروز، نمایشگاه صدرا (صنعت، دانشگاه، راه اشتغال) از روز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ به مدت ۳ روز در […]
نخستین همایش همبینایی و زیستی نو با حضور مدیران، مسؤولین استانی و کشوری و همچنین نابینایان نخبه و صاحبنظر در زمینههای مختلف علمی و فرهنگی در تاریخ پنجم و ششم اردیبهشت در کرمان برگزار شد. به گزارش روابط عمومی گروه بهداشتی فیروز، این همایش با حمایت مؤسسه نگاه آفتاب مهر و با میزبانی انجمن نابینایان […]
گروه بهداشتی فیروز در سیویکین نمایشگاه بینالمللی ایران بیوتی و کلین که از تاریخ چهارشنبه ۲۹ فروردین تا ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ در محل نمایشگاههای بینالمللی تهران برگزار میشود، پذیرای بازدیدکنندگان است. بازدیدکنندگان میتوانند، از جدیدترین محصولات و دستاوردهای گروه بهداشتی فیروز در سالن ۳۵ غرفه ۳۵۲۳ مطلع شوند. تاریخ: ۲۹ فروردین تا ۱ اردیبهشت ساعت […]
معاون هماهنگی و محیط کسب و کار وزارت صمت محمد مجید فولادگر در قالب کارگروهی از مدیران استانی وملی از مجموعه گروه بهداشتی فیروز بازدید به عمل آورد و با پروژه های در حال توسعه و ساختار مسئولیت اجتماعی مجموعه آشنا گردید. در این بازدید، آقای فولادگر از قسمتهای مختلف کارخانه فیروز، از جمله خطوط […]
در هشتمین دوره جایزه ملی امینالضرب که در اتاق بازرگانی تهران برگزار شد، از مدیرعامل گروه بهداشتی فیروز، جناب آقای سید محمد موسوی تقدیر شد و نشان ملی امینالضرب به وی اعطا گردید. در این مراسم که همزمان با ۱۴۰ سالگی اتاق تهران به عنوان دیرپاترین نهاد بخش خصوصی کشور برگزار شد، از ۹ چهره […]
نخستین رویداد سراسری نابینایان و تحول دیجیتال، ۲۵ و ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۲ به همت موسسه نابینایان توانگران کارآفرین شیراز، با حضور استاندار فارس برگزار شد. دکتر محمد هادی ایمانیه، استاندار فارس در آیین افتتاحیه این رویداد، ضمن سخنرانی بیان داشت که با تمام قوا، از این حرکت بی سابقه، حمایت خواهیم کرد. به گزارش روابط […]
بیماری اوتیسم یک وضعیت پیچیدهای از رشد عصبی-رفتاری است که باعث ایجاد مشکلاتی در تعامل اجتماعی و ارتباط با دیگران میشود. افراد مبتلا به بیماری اوتیسم معمولاً الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان میدهند. در این مقاله قصد داریم توضیحاتی در مورد علائم، علل و راههای درمان این بیماری ارائه دهیم.
اوتیسم میتواند در هر سنی از کودکی تا بزرگسالی تشخیص داده شود. معمولاً علائم آن تا قبل از سه سالگی آشکار میشود. علائم اولیه ممکن است شامل عدم تماس چشمی، عدم واکنش به نام خود، الگوهای بازی تکراری و تأخیر در گفتار باشد.
علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست اما عوامل ژنتیکی و محیطی در آن نقش دارند. تحقیقات نشان میدهد اختلالاتی در قسمتهایی از مغز که مربوط به تعاملات اجتماعی و ارتباطات هستند، در اوتیسم دخیل است.
متأسفانه هنوز درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد اما درمانهایی مثل مداخلات رفتاری، آموزش والدین، دارودرمانی و آموزش مهارتهای اجتماعی میتواند به بهبود عملکرد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری اوتیسم کمک کند. تشخیص و مداخله زودهنگام بسیار مهم است.
بیماری اوتیسم یک اختلال رشد عصبی است که با درجات متفاوتی از شدت ظاهر میشود. این بیماری باعث ایجاد مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات کلامی میشود.
افراد مبتلا به اوتیسم در درک احساسات و انتقال افکار خود به دیگران مشکل دارند. آنها همچنین الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان میدهند. شدت علائم، از خفیف تا شدید، در افراد مبتلا متفاوت است،.
شیوع اوتیسم در سالهای اخیر افزایش یافته است. بر اساس آمارهای اخیر، تقریباً یک نفر از هر ۵۹ کودک در آمریکا مبتلا به اوتیسم است. تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی مناسب میتواند به بهبود عملکرد و کیفیت زندگی این افراد کمک کند.
تفاوت اصلی بین اوتیسم و اختلال کمتوجهی-بیشفعالی (ADHD) در مهارتهای اجتماعی و ارتباطی است. افراد مبتلا به ADHD معمولاً مشکلی در برقراری ارتباط چشمی، تعامل اجتماعی و درک احساسات دیگران ندارند، در حالی که این موارد در افراد مبتلا به اوتیسم به شدت دچار اختلال است.
البته افراد مبتلا به ADHD هم ممکن است مشکلاتی در تمرکز و آرامش داشته باشند که ظاهراً شبیه به علائم اوتیسم به نظر میرسد. با این حال، ADHD جزئی از طیف اوتیسم نیست. گاهی اوقات یک فرد همزمان مبتلا به هر دو اختلال میتواند باشد. تشخیص دقیق توسط متخصص ضروری است.
کودکان مبتلا به اوتیسم در برخی جنبههای رشدی و اجتماعی با همسالان خود تفاوت دارند. این کودکان معمولاً در برقراری ارتباط چشمی، بازی مشترک و تعامل با کودکان دیگر مشکل دارند. آنها تمایل کمتری به بازی گروهی دارند و الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان میدهند.کودکان اوتیسمی ممکن است در برخی مهارتهای زبانی و اجتماعی عقبتر از همسالان خود باشند. با این حال، با تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی مناسب، میتوان به بهبود مهارتهای ارتباطی و کیفیت زندگی این کودکان کمک کرد.
ویژگیها و رفتارهای متفاوت کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم:
با این حال، شدت و نوع علائم در افراد مبتلا به بیماری اوتیسم متفاوت است. تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی میتواند به بهبود وضعیت کمک کند.
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً دچار مشکلاتی در برقراری ارتباط با همسنوسالان خود هستند. اغلب نیاز دارند تا یک برنامه روزانه منظم داشته باشند تا بهبود یابند. ورزش نیز میتواند به آنها کمک کند. اجرای برخی از تمرینات ورزشی میتواند به کاهش علائم و بهبود شرایط کلی کودکان مبتلا به اوتیسم منجر شود. هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت ببرد، میتواند مفید باشد. پیادهروی و دویدن در زمین بازی نیز به او کمک میکند. همچنین شنا و فعالیت در آب نیز میتواند یک فرصت خوب برای تقویت حافظه و حواس باشد. فعالیتهایی که به تقویت حواس کودکان کمک میکنند، میتوانند برای کودکانی که مشکلاتی در پردازش سیگنالهای مغزی دارند، مفید باشند.
ورزشهای برخوردی میتوانند برای کودکان اوتیسمی خوشایند نباشندُ اما میتوانید کودک را به انجام ورزشهای چالشبرانگیز و تقویتکننده تشویق کنید.
برای خانوادههایی که دارای فرزند مبتلا به اوتیسم هستند، نگرانیها و سوالاتی درباره آینده و بزرگسالی فرزندشان وجود دارد. تعداد محدودی از افراد مبتلا به اوتیسم قادر به داشتن یک زندگی و کار مستقل هستند، اما برای اکثریت آنها، اوتیسم باعث میشود که در طول زندگی خود به کمک و مداخلات مستمری نیاز داشته باشند.
شروع زودهنگام روشهای درمانی میتواند به بهبود کیفیت زندگی افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم کمک کند. گاهی اوقات به دلیل عدم توجه از سوی پزشکان و متخصصان، تشخیص اوتیسم در افراد بزرگسال دیر اتفاق میافتد. اما به خاطر داشتن این نکته مهم است که، همچنان میتوان به افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم کمک کرد و تغییرات مثبتی در زندگی آنها ایجاد کرد.
بنابراین، اگرچه به نظر میرسد که برای افراد بزرگسال مبتلا به اوتیسم چالشهایی وجود دارد، اما با تدابیر مناسب و پشتیبانی خانواده و متخصصان، میتوان به بهبود زندگی آنها امیدوار بود.
بر اساس ویرایش پنجم «راهنمای آماری و تشخیصی بیماری های روانی» که توسط انجمن روانشناسان آمریکایی در سال ۲۰۱۳ منتشرشده است، انواع مختلف اوتیسم عبارتند از:
دستهبندی فوق بر اساس ویژگیهای اوتیسم در افراد مختلف صورت گرفته است. تشخیص دقیق نوع اوتیسم برای انتخاب مداخلات درمانی مناسب بسیار حائز اهمیت است.
قبل از انتشار ویرایش پنجم «راهنمای آماری و تشخیصی بیماری های روانی»، افراد مبتلا به اوتیسم در یکی از چهار دسته زیر طبقهبندی میشدند:
اما در تحقیقات اخیر، تمام این دستهبندیها تحت عنوان طیف اختلال اوتیسم قرار گرفتهاند. دستهبندیهای جدید بر اساس شدت علائم و ویژگیها صورت پذیرفته است نه دستهبندیهای قبلی.
اختلال درخودماندگی یکی از انواع اختلالات طیف اوتیسم است که در گذشته شناخته شدهتر بوده است. این اختلال با مشکلاتی در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی، تعامل اجتماعی و بازیهای تخیلی در کودکان کم سن و سال مشخص میشود.
با وجود اینکه امروزه، اختلال درخودماندگی، دیگر به عنوان یک تشخیص جداگانه طبقهبندی نمیشود، اما همچنان بخشی از طیف گستردهتر اختلالات اوتیسم به حساب میآید. تشخیص و درمان زودهنگام در هر نوع اختلال طیف اوتیسم، از جمله اختلال درخودماندگی، بسیار حائز اهمیت است.
کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر ویژگیهای خاصی دارند. آنها از نظر زبانی مشکلی ندارند و معمولاً در آزمونهای هوشی نمرات بالاتر از میانگین کسب میکنند. اما مانند کودکان مبتلا به اوتیسم، در برقراری ارتباطات اجتماعی و تعامل با دیگران دچار مشکل و محدودیت هستند. آنها الگوهای رفتاری تکراری داشته و در فعالیتهای تخیلی مشکل دارند. تشخیص و مداخله زودهنگام میتواند به بهبود عملکرد اجتماعی این کودکان کمک کند.
اختلال فراگیر رشد، یک دستهبندی گسترده برای کودکان با علائم طیف اوتیسم است که در دستهبندیهای خاصتری مانند اختلال درخودماندگی یا سندرم آسپرگر قرار نمیگیرند
این کودکان الگوهای رفتاری محدود و تکراری دارند و در تعاملات اجتماعی و ارتباطات دچار مشکل هستند. اما شاید تمام ملاکهای تشخیصی برای اختلالات خاصتر را نداشته باشند.
تشخیص اختلال فراگیر رشد به متخصصان امکان میدهد تا برنامههای درمانی و آموزشی مناسبی برای بهبود عملکرد این کودکان ارائه دهند.
اختلال فروپاشی دوران کودکی یک اختلال بسیار نادر در طیف اوتیسم است. در این اختلال، کودک حداقل تا دو سالگی رشد طبیعی دارد، اما پس از آن بخش قابل توجهی از مهارتهای ارتباطی و تعاملی خود را از دست میدهد.
شواهد علمی کافی برای تایید این اختلال به عنوان یک اختلال مجزا وجود ندارد و بسیاری از متخصصان در مورد طبقهبندی آن به عنوان یک بیماری، تردید دارند. درمانهای اختلال طیف اوتیسم میتواند برای کودکان مبتلا به این اختلال نیز مفید باشد.
اوتیسم یک اختلال رشد عصبی است که معمولاً در سه سال اول زندگی آشکار میشود، هرچند گاهی علائم آن از بدو تولد وجود دارد. در برخی موارد، کودک ظاهراً تا ۱۸ الی ۳۶ ماهگی رشد طبیعی دارد و سپس ناگهان علائم اوتیسم آشکار میشود.
شیوع اوتیسم در پسران بیشتر از دختران است. این اختلال بدون توجه به نژاد، قومیت، درآمد خانواده یا سطح تحصیلات دیده میشود. علائم اولیه معمولاً شامل تأخیر در رشد زبان و مهارتهای اجتماعی است. تشخیص و مداخله زودهنگام برای بهبود کیفیت زندگی حائز اهمیت است.
انجمن روانشناسان آمریکا علائم بیماری
اوتیسم را به دو دسته تقسیم میکند:
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشکلاتی در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی دارند:
بنابراین ایجاد ارتباط با دیگران برای آنها چالشبرانگیز است.
این نمونههای تکراری در رفتار فرد مبتلا به اوتیسم دیده میشود:
بعضی از افراد مبتلا به اوتیسم دچار مشکلات شناختی هستند. با این حال، بر خلاف اغلب اختلالات شناختی که تأخیر در تمامی زمینههای رشد را نشان میدهند، اوتیسمیها گاهی مهارتهای مختلفی دارند. این افراد ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند، اما در زمینههای دیگر مانند طراحی، ساخت موسیقی، حل مسائل ریاضی یا حفظ موارد خاص، مهارتهای بسیار بالایی داشته باشند و در آزمونهای هوش غیرکلامی، هوش متوسط یا حتی بالایی داشته باشند.
تاکنون دقیقاً نمیدانیم که چه عاملی موجب ابتلا به اوتیسم می شود. بر اساس تحقیقات محققان، اوتیسم به خاطر اختلال در برخی قسمت های مغز مانند مناطقی که مسئول پردازش پیامهای حسی و گفتار هستند رخ می دهد. شواهدی هم وجود ندارد که نشان دهد محیط خانوادگی باعث ابتلا به اوتیسم می شود.
ترکیب خاص ژنها میتواند در ایجاد اوتیسم تاثیر داشته باشد زیرا اوتیسم دارای سابقه خانوادگی است. عواملی مانند سن بالای والدین هم احتمال ابتلای کودکان را افزایش می دهد. مصرف برخی از داروها و اختلالات متابولیک در دوره بارداری مادر هم می توانند ریسک ابتلا کودک به اوتیسم را افزایش دهد.
تحقیقات جدید نشان می دهد که دلایل مختلفی در بروز اوتیسم موثرند. برخی از احتمالات مرتبط با ابتلا به این اختلال عبارتند از:
برای تشخیص اوتیسم از روش های مختلفی استفاده می شود که عبارتند از:
بنابراین برای تشخیص دقیق اوتیسم از ترکیبی از روش های غربالگری رشدی، آزمایشهای ژنتیکی و ارزیابیهای رفتاری و کلامی استفاده میشود.
به توصیه انجمن پزشکان متخصص کودکان آمریکا، همه کودکان در سن ۱۸ تا ۲۴ ماهگی باید مورد آزمایش تشخیص اختلال طیف اوتیسم قرار گیرند. غربالگری می تواند در تشخیص زودهنگام اوتیسم موثر باشد. پرسشنامه M-CHAT یکی از معمول ترین ابزارهای غربالگری برای این اختلال است. این پرسشنامه، ۲۳ سوال برای والدین دارد.
پزشکان می توانند با مرور پاسخهای والدین تشخیص دهند کودک در معرض خطر ابتلا به اوتیسم است یا خیر. باید توجه داشت که غربالگری تشخیص نیست و نتیجه مثبت آن لزوما به معنای ابتلا به اوتیسم نیست.
پزشک کودک شما ممکن است ترکیبی از چندین آزمایش را برای تشخیص اوتیسم تجویز کند که عبارتند از:
این تشخیصها معمولا توسط یک تیم متخصص با حضور روانشناس کودک، کاردرمانگر و متخصصان زبان و گفتار انجام می شود تا تشخیص قطعی به دست آید.
اگرچه درمانی برای خود اختلال اوتیسم وجود ندارد، اما روشهای درمانی مختلفی میتواند علائم آن را بهبود بخشد. تشخیص زودهنگام و مداخله به موقع بسیار مفید است.
از جمله رویکردهای درمانی مورد استفاده میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
همچنین ماساژ، استفاده از پتوهای وزندار و تکنیکهای مدیتیشن میتوانند برای کنترل این عارضه مفید باشند. البته نتیجه درمان برای هر فرد متفاوت است.
برخی روشهای دیگری نیز برای مدیریت بهتر علائم اوتیسم پیشنهاد شده است که عبارتند از:
البته باید توجه داشت که تاکنون شواهد کافی مبنی بر مؤثر بودن این روشها وجود ندارد. بنابراین پیش از استفاده از درمانهای جایگزین باید مشورت کارشناسی با پزشک انجام شود.
برای افراد مبتلا به اوتیسم رژیم غذایی خاصی توصیه نشده است. با این حال برخی کارشناسان بر این باورند که تغییر در رژیم می تواند علائم رفتاری را کاهش دهد.
تاکید اصلی بر پرهیز از افزودنی های مصنوعی مانند نگهدارنده، رنگ و شیرین کننده در غذاها و میوهها، سبزیجات، مرغ، ماهی و چربیهای غیراشباع است.
نمایشگاه کار استان قزوین ۱۴۰۳ – حضور مجموعه گروه بهداشتی فیروز در اولین نمایشگاه کار استان قزوین با نام صدرا با حضور شرکت های برتر صنایع و شرکتهای تولیدی برتر کشور به گزارش روابط عمومی گروه بهداشتی فیروز، نمایشگاه صدرا (صنعت، دانشگاه، راه اشتغال) از روز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ به مدت ۳ روز در […]
نخستین همایش همبینایی و زیستی نو با حضور مدیران، مسؤولین استانی و کشوری و همچنین نابینایان نخبه و صاحبنظر در زمینههای مختلف علمی و فرهنگی در تاریخ پنجم و ششم اردیبهشت در کرمان برگزار شد. به گزارش روابط عمومی گروه بهداشتی فیروز، این همایش با حمایت مؤسسه نگاه آفتاب مهر و با میزبانی انجمن نابینایان […]
گروه بهداشتی فیروز در سیویکین نمایشگاه بینالمللی ایران بیوتی و کلین که از تاریخ چهارشنبه ۲۹ فروردین تا ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ در محل نمایشگاههای بینالمللی تهران برگزار میشود، پذیرای بازدیدکنندگان است. بازدیدکنندگان میتوانند، از جدیدترین محصولات و دستاوردهای گروه بهداشتی فیروز در سالن ۳۵ غرفه ۳۵۲۳ مطلع شوند. تاریخ: ۲۹ فروردین تا ۱ اردیبهشت ساعت […]
معاون هماهنگی و محیط کسب و کار وزارت صمت محمد مجید فولادگر در قالب کارگروهی از مدیران استانی وملی از مجموعه گروه بهداشتی فیروز بازدید به عمل آورد و با پروژه های در حال توسعه و ساختار مسئولیت اجتماعی مجموعه آشنا گردید. در این بازدید، آقای فولادگر از قسمتهای مختلف کارخانه فیروز، از جمله خطوط […]
در هشتمین دوره جایزه ملی امینالضرب که در اتاق بازرگانی تهران برگزار شد، از مدیرعامل گروه بهداشتی فیروز، جناب آقای سید محمد موسوی تقدیر شد و نشان ملی امینالضرب به وی اعطا گردید. در این مراسم که همزمان با ۱۴۰ سالگی اتاق تهران به عنوان دیرپاترین نهاد بخش خصوصی کشور برگزار شد، از ۹ چهره […]
نخستین رویداد سراسری نابینایان و تحول دیجیتال، ۲۵ و ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۲ به همت موسسه نابینایان توانگران کارآفرین شیراز، با حضور استاندار فارس برگزار شد. دکتر محمد هادی ایمانیه، استاندار فارس در آیین افتتاحیه این رویداد، ضمن سخنرانی بیان داشت که با تمام قوا، از این حرکت بی سابقه، حمایت خواهیم کرد. به گزارش روابط […]
تمامی حقوق مطالب برای “گروه بهداشتی فیروز”محفوظ است و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع می باشد.
طراحی و اجرا : گروه بهداشتی فیروز